Lester’s Blues ontleent haar naam aan een bitterzoet nummer geschreven door saxofonist Lester Young, eén van de grootste stylisten die de jazz gekend heeft. Geïnspireerd door jaren dertig ‘small band’ opnames van Count Basie en zijn alumni wilt Lester’s Blues hun moeiteloze swing en elegantie benaderen. Het septet is gemodelleerd naar sommige bezettingen die ‘the Count’ had: een vierdelige ritmesectie met piano en ritmegitaar en daarnaast drie blazers, samengesteld met toonaangevende Belgische en Nederlandse ervaren jazz muzikanten.
Sinds 2016 mocht de groep op vele jazzpodia en dansfestivals aantreden. Hun debuut ‘Red Label: Hommage to Lester Young & the Basie-ites’ uit 2018 werd opgenomen zonder computers, live in éen ruimte direct op analoge band en uitgebracht op ‘pure analog’ vinyl (analoog gemasterd en gegraveerd), ontving vele positieve reacties en vond haar weg naar een internationaal publiek. Nu is Lester’s Blues er met een opvolger: ‘Blue Label: Radio Rhythm’!
Muzikanten:
Frederik Van den Berghe – drums
Sam Gerstmans – contrabas
Victor Da Costa – gitaar
Luk Vermeir – piano
Jeroen Van Malderen – trompet
Timothé le Maire – trombone
Tom Callens – alto & tenor saxofoon
KOOP VINYL / DIGITAAL ALBUM HIER
Het nieuwe album ‘Blue Label: Radio Rhythm’ werd opgenomen in dezelfde geest en ruimte als de vorige plaat maar gaat in het proces een stap verder. In plaats van individuele microfoons per instrument werd maar éen stereo microfoon gebruikt in het midden (zie video) waarrond de muzikanten zich positioneren om de ideale balans te bereiken, een ongewoon gebruik in onze hyper-gecorrigeerde wereld. Het signaal werd via een state-of-the-art tweekanaals buizen voorversterker rechtreeks op analoge band gezet.
De plaat bevat terug een set historische songs en composities maar niet enkel aan de Basie canon gewijd, zoals het blues nummer uit 1923 ‘Nobody Knows You When You’re Down And Out’ populair gemaakt in 1929 door Bessie Smith, gezongen door de in Amerika geboren zangeres Monique Harcum; de met Kansas City verbonden danskrakers Moten Swing van Bennie & Ira Moten en Roll’Em van Mary Lou Williams; speciale arrangementen zoals ‘When The Sun Sets Down South’ van Sidney Bechet, ‘Georgia Jubilee’ van Benny Goodman en Arthur Schutt en de pièce de résistance ‘Radio Rhythm’ van Irving Mills en Nat Leslie, een futuristische art deco compositie uit 1930 eerst opgenomen door the Fletcher Henderson Orchestra.
De master tapes zijn in de bekende Emil Berliner Studios in Berlijn op puur analoge manier gemasterd en gegraveerd door ‘tonmeister’ Rainer Maillard voor de vinyl uitgave.
‘Blue Label: Radio Rhythm’ wordt gereleased in juni 2022 op Tiny Legs Tim’s platenlabel Sing My Title op ‘pure analog’ vinyl en hoge resolutie digitale download, inclusief liner notes door de New Yorkse jazzcriticus Michael Steinman.
KOOP VINYL / CD / DIGITAAL ALBUM HIER
Uitgebracht op CD en digitale download alsook op ‘pure analog’ vinyl met liner notes van Tom Callens en geheel live in éen ruimte opgenomen in een multitrack opzet (gebruik van meerdere microfoons in tegenstelling tot éen centrale microfoon), live gemixt naar stereo en direct op analoge band geregistreerd zonder tussenkomst van computers. De vinyl werd in Dublin in een volledig analoog signaalpad van de tapes gemastered en gegraveerd, de werkwijze voor de intrede van digital audio.
De veertien tracks zijn een selectie van nummers die gerelateerd zijn aan Lester Young en de Count Basie bezettingen, zoals het eerste nummer dat Lester ooit opnam toen hij 27 was, ‘Shoe Shine Boy’, of zijn eigen composities ‘Tickle Toe’, ‘Lester’s Be-Bop Boogie’ en ‘Ad-Lib Blues’; het beroemde Fletcher Henderson arrangement van ‘King Porter Stomp’ dat het Benny Goodman Orchestra met een monsterhit op de kaart zette en daarna door alle grote orkesten – waaronder dat van Count Basie – gespeeld is geweest; de bekende Basie hit ‘One O’Clock Jump’ en de liedjes die we via Billie Holiday kennen ‘Easy Living’ en ‘My Man’, gezongen door gastvocaliste Delphine Gardin.
De plaat is sinds haar verschijning in 2018 positief onthaald geweest en verkocht aan een internationaal publiek van jazzliefhebbers en dansers waarbij deze soms gebruikt wordt in internationale danswedstrijden, lessen en choreografieën.
Een treffende review werd in het Engels geschreven door de New Yorkse jazzcriticus Michael Steinman.
